.
Παρασκευή 16 Μαϊου - Principal Club Theatre - ΘεσσαλονίκηO Johnny Winter ήταν και είναι ένας από τους σημαντικότερους blues κιθαρίστες όλων των εποχών. Λόγια για να περιγράψουν το μέγεθος του έργου και της προσφοράς του δεν υπάρχουν. Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα για να εμφανιστεί ζωντανά δύο συνεχόμενες μέρες 16 και 17 Μαϊου στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα αντίστοιχα.
Οι εντυπώσεις; Πολυδιάστατες
Ας ξεκινήσω από την περιγραφή του πολιτιστικού αυτού γεγονότος μέχρι και την εμφάνιση του Johnny Winter στην σκηνή. Το Principal είναι σχεδόν γεμάτο ως τις 22:00, την ώρα δηλαδή που ήταν προγραμματισμένο να εμφανιστεί το πρώτο support group μιας και στην αφίσα διαφημίζονται δύο support συγκροτήματα:
- οι BluesWire (Zάϊκος, Ζήσης, Βουράκης, Γουρζουλίδου) άτομα 4 και
- οι Nick & the Backbone (Ντονούσης, Αθανασιάδης, Παπάζογλου) άτομα 3.
σύνολο 7 άτομα support.
Η πρώτη εντύπωση; Το πρώτο support καθυστερεί 20' να εμφανιστεί στη σκηνή.
Η δεύτερη; Το πρώτο support είναι οι Blueswire χωρίς τον Μανώλη Βουράκη, τον οποίο εκτιμώ αφάνταστα ως κιθαρίστα, στη θέση του οποίου εμφανίστηκε για κάποια τραγούδια ένας μουσικός που έπαιζε φυσαρμόνικα, του οποίου το όνομα δεν συγκράτησα τη μια και μοναδική φορά που το είπε ο Ζάικος. Κάτι πιο σημαντικό θα έτυχε στον Μανώλη από το να παίξει support στον 64χρονο Johnny Winter.
Η τρίτη; Δεν υπήρξε δεύτερο support συγκρότημα!!! Ο μεγάλος και τρανός Ντονούσης θεώρησε οτι δεν είναι σημαντικό γεγονός να παίξει support σε μια συναυλιούλα που να ανοίγει κάποιον "τυχαίο" όπως ο 64χρονος Johnny Winter παρόλο που συμφώνησε να το κάνει (το λέει η αφίσα).
Η τέταρτη; Εμφανίζεται επιτέλους η μπάντα του Johnny Winter και ξεκινά να παίζει χωρίς αυτόν προκαλώντας μια γενικότερη ανησυχία η υποψία φιάσκου τύπου Ojos De Brujo Soundsystem!
Η πέμπτη
και μεγαλύτερη; Ο Johnny Winter. Με την προσφώνηση του ονόματός του από τον drummer του συγκροτήματος εμφανίζεται στη σκηνή φανερά γηρασμένος και ταλαιπωρημένος, σα σκιά με καουμπόικο καπέλο, με μικρά γεροντίστικα βηματάκια, μη βλέποντας τη στιγμή να καθίσει στο καρεκλάκι που είχε στηθεί γι αυτόν στο κέντρο της σκηνής. Η όψη του είναι σαν αυτή της φωτογραφίας που βρίσκεται στο λήμμα Johnny Winter. Έπιασε, λοιπόν, μια Erlewine Lazer κιθάρα, κάθισε και έπαιξε όπως και όσο καλύτερα μπορούσε στην κατάστασή του* με θαυμάσιο ήχο, δυνατή ένταση και καλούτσικη φωνή! ΘΕΟΣ!!! Μακράν σκιά του πιο μέτριου εαυτού του, αλλά απολύτως δικαιολογημένα*. Στο encore προσπάθησε να παίξει και slide guitar και εν μέρει τα κατάφερε, αν κρίνω από την θερμότερη αντίδραση του αεικίνητου και πολύ καλού γενικότερα κοινού. Έβαλα και κάποια video συναυλιών του σαν φόρο τιμής στη μεγάλη του κιθαριστική κλάση:Κάπως έτσι ήταν φέτος αλλά χωρίς τα μούσια:
Παλαιότερα: Δεν το χορταίνεις με τίποτα!!!! Highway 61
Ακόμη παλαιότερα: Johnny B Good!!!
... Τότε
... Muddy Waters & Johnny Winter - Going Down Slow
Επεξηγήσεις:
* Πάσχει από σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα στο δεξί χέρι, συχνή ασθένεια για κιθαρίστες, το οποίο κάποια στιγμή οδήγει σε παράλυση του καρπού. Επίσης, φημολογείται ότι πρόσφατα υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο στο Exeter Airport, καθώς και οτι πάσχει από τη νόσο Παρκινσον σε πρώιμο στάδιο. Το βέβαιο είναι οτι ήταν για πολλά χρόνια χρήστης ηρωίνης, αντικαταθλιπτικών χαπιών, αλκοολικός κ.λ.π. με εμφανείς και μη συνέπειες για τον ίδιο που καταγράφονται εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου