Θεσσαλονίκη, Greece
Προτιμώ το απολίτιστο. Κάτι μου συμβαίνει και δεν μπορώ να κατανοήσω ως πολιτισμό την κατάντια. Κι έτσι ακούω μουσική και βλέπω εικόνες...

Το Καλωσόρισμα

Απλά και απολίτιστα. Η επιστροφή στην απόλυτη βάση της σκέψης και της έκφρασης στο βαθμό του ενστίκτου και της άναρθρης κραυγής.

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Τι ήταν αυτό που ζήσαμε ρε;

Αφού συνήλθα και έβαλα τις εικόνες κάτω αποφάσισα να ψιλοπεριγράψω τα απερίγραπτα.

Τι ήταν αυτό που ζήσαμε ρε;

Αυτή ήταν η ερώτηση που κάναμε ο καθένας στον διπλανό του και κυρίως στον εαυτό μας, ενώ ταυτόχρονα με τις παλάμες πιέζαμε τα μάγουλά μας ή τραβούσαμε τα μαλλιά μας για να δούμε αν ονειρευόμασταν.


Πέμπτη 28 Μαϊου 2009 στο Ο.Α.Κ.Α. Η συναυλία των ΑC/DC ολοκληρώθηκε υποδειγματικά χωρίς "ξαφνικές" ασθένειες, καθυστερήσεις, playlist δείγμα δωρεάν κ.τ.λ. γιατί το αυθεντικό rock είναι διαχρονικά αυθεντικό και σέβεται τους οπαδούς του ανεξαρτήτως διοργανωτών.




ΤΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΓΑΜΗΣΑΝ ΚΑΙ ΔΕΙΡΑΝΕ!!!!

κοινώς: ΤΑ ΣΠΑΓΑΝΕ ΓΙΑ ΔΥΟ ΩΡΕΣ!!!!!


Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω αυτή την υπερπαραγωγή αλλά ταυτόχρονα και αυθεντική rock συναυλία που παρακολουθήσαμε σε ένα κατάμεστο Ολυμπιακό στάδιο και φυσικά, σε συνδυασμό με το ξέφρενο ταξίδι Θεσσαλονίκη-Αθήνα-Θεσσαλονίκη υπό τους ήχους της αγέραστης (αποδεδειγμένα πλέον) ροκιάς των AC/DC.

Το support "The Answer" ήταν πολύ καλό (ο ήχος του φυσικά δεν ήταν).

Ο ήχος των AC/DC στο Ο.Α.Κ.Α. ήταν ΑΨΟΓΟΣ.

Η σκηνή ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΑ.

H Rosie καβάλα στο τραίνο και "Whole Lotta Rosie" ήταν σκέτη καύλα.

Η Gibson του Angus προκαλούσε εκρήξεις και αναταράξεις σε κάθε νότα (από αυτές που κατάφερε να παίξει σωστά).

O Angus κυρίως, αλλά και ο Brian Johnson ήταν αεικίνητοι σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας και με την ενέργειά τους κρατούσαν τον κόσμο διαρκώς εκστασιασμένο (εις βάρος της μουσικής απόδοσης, αλλά δεν πειράζει όταν βλέπεις τον Angus να σπαρταρά σαν το ψάρι σε ειδική ανυψούμενη εξέδρα στο κέντρο του γηπέδου).




Η αρένα του γηπέδου ήταν ασφυκτικά γεμάτη κόσμο που είχε διάθεση και αν κάποιος δεν είχε, την απέκτησε εκεί (αρκεί μόνο να βλέπεις τον μπάρμπα Angus να κάνει το κλασσικό του striptease).

Οι Ελληνίδες φαν των AC/DC σταθήκαν στο ύψος τους αν και λίγο συνεσταλμένες (δεν πετάξαν και τα σουτιέν στη θέα της κάμερας).


Τα σκηνικά σε συνδυασμό με τα animation που προβάλλονταν συχνά στα video wall, προκάλεσαν overdose ενθουσιασμού στον κοινό θεατή όπως εγώ.

To playlist ήταν ιδανικό και απαρτίζονταν από παλιά και καινούργια κάτι που δεν είναι δύσκολο για τους AC/DC μιας και η μουσική τους δεν υπέστη ιδιαίτερες μεταβολές στο πέρασμα των δεκαετιών.

Το φινάλε ήταν αυτό που άξιζε σε μια συναυλία οργασμό και εμπειρία ζωής σαν αυτή.


For those about to rock...

WE SALUTE YOU!!!!!!!!!!!!!

Σας ευχαριστώ που κάνατε ένα όνειρό μου πραγματικότητα

LET THERE BE ROCK!!!!!!!!!!!!!!