Θεσσαλονίκη, Greece
Προτιμώ το απολίτιστο. Κάτι μου συμβαίνει και δεν μπορώ να κατανοήσω ως πολιτισμό την κατάντια. Κι έτσι ακούω μουσική και βλέπω εικόνες...

Το Καλωσόρισμα

Απλά και απολίτιστα. Η επιστροφή στην απόλυτη βάση της σκέψης και της έκφρασης στο βαθμό του ενστίκτου και της άναρθρης κραυγής.

Τρίτη 27 Μαΐου 2008

Madrugada - European Tour 2008 - Is it the last one?

Δευτέρα 26 Μαϊου 2008,

μια εκπληκτικά ζεστή βραδιά, μεταφορικά και κυριολεκτικά μας περίμενε στο Principal Club Theater. Καθώς το θερμόμετρο έδειχνε τη θερμοκρασία στην Θεσσαλονίκη γύρω στους 30oC, μέσα στο Principal η θερμοκρασία είχε ανεβεί πολύ περισσότερο με τους ξεσηκωτικούς ρυθμούς του support συγκροτήματος "Mary's Flower Superhead" και ακόμα πιο πολύ με την ατμόσφαιρα που δημιούργησε η μουσική των "Madrugada". Χτύπησε κόκκινο, δε, με την απουσία κλιματισμού αλλά αυτά στο τέλος*.

Η παρέα του Sivert Høyem με την χαρακτηριστική βαθιά φωνή και με τον Alex Kloster-Jensen στην κιθάρα αντί του αδικοχαμένου στα 31 του μόλις χρόνια Robert Burås, έδωσε την ψυχή της επί σκηνής ξεκινώντας με αργά ατμοσφαιρικά τραγούδια που γεμίσαν αμέσως με συναίσθημα την ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα. Δεν ήταν μόνο η σκηνική παρουσία του Høyem που κέντριζε το ενδιαφέρον των θεατών, αλλά και οι ψυχεδελικές μουσικές εξάρσεις με κιθάρες, κρουστά και hammond που έδωσαν μια διαφορετική αίσθηση από αυτή που έχει κανείς ακούγοντας τους δίσκους.

Ακούσαμε τραγούδια από τον καινούργιο τους ομώνυμο δίσκο και πάρα πολλά από όλους τους προηγούμενους: "Black Mambo", "Strange Colour Blue", "Majesty", "Hands Up I Love You" κ.α., με μια εκρηκτκή κορύφωση όταν ακούστηκε το "Bloodshot Adult Commitment" και στη συνέχεια το "Seven Seconds" καταλήγοντας μετά από δύο encore με μια διασκευή μάλλον αυτοσχεδιασμό του "I Wanna Be Your Dog" και τελευταίο το "Only When You're Gone". Γνωρίσαν την αποθέωση από το κοινό και επιβεβαιώθηκε για ακόμα μια φορά η σχέση λατρείας του κοινού της Θεσσαλονίκης με τους Madrugada.

Ελπίζουμε να βρουν τον τρόπο, την έμπνευση και το κουράγιο να συνεχίσουν στο μέλλον με δισκογραφία και ζωντανές εμφανίσεις γιατί πιστεύω οτι έχουν πολλά να μας πουν ακόμα με τον μοναδικό τους τρόπο.

* Εκπληκτική, σε γενικές γραμμές, η συναυλία, αλλά και αποπνικτική η ατμόσφαιρα στο Principal. Eπειδή το έχω το κουσούρι θα τα χώσω πάλι, δεν κρατιέμαι. Υπάρχουν δύο ενδεχόμενα:
α) Το Principal, από σεβασμό για τους θεατές-πελάτες του, ασχολείται πλέον με πειράματα για την εξακρίβωση των συγκεκριμένων συνθηκών θερμοκρασίας και υγρασίας στις οποίες ο άνθρωπος χάνει τις αισθήσεις του λόγω της θερμοπληξίας για να τις αποφύγει σε μελλοντικές συναυλίες.
β) Το Principal μυρίστηκε χρήμα και αφού αποφάσισε να απομυζίσει το μέγιστο δυνατό κέρδος από αυτή την συναυλία μειώνοντας το κόστος, χρησιμοποίησε την πασίγνωστη μέθοδο της απενεργοποίησης του κλιματισμού μέχρι εξαϋλωσης των θεατών-πελατών του. Και τότε, την ύστατη στιγμή, καθώς όλα άρχιζαν να σκοτεινιάζουν, ξαφνικά ενεργοποιούνταν ο κλιματισμός κι ξανά πάλι στο off.

Πραγματικά, δεν μας εκπλήσουν πια τέτοιου είδους τακτικές από μέρους σας, πρέπει να προσπαθήσετε περισσότερο ώστε την επόμενη φορά να έχουμε τουλάχιστον ένα θύμα, μήπως και σας δείξει επιτέλους η τηλεόραση στις ειδήσεις και γίνετε φίρμες.

Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

Johnny Winter: Even his shadow shines!

.
Παρασκευή 16 Μαϊου - Principal Club Theatre - Θεσσαλονίκη

O Johnny Winter ήταν και είναι ένας από τους σημαντικότερους blues κιθαρίστες όλων των εποχών. Λόγια για να περιγράψουν το μέγεθος του έργου και της προσφοράς του δεν υπάρχουν. Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα για να εμφανιστεί ζωντανά δύο συνεχόμενες μέρες 16 και 17 Μαϊου στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα αντίστοιχα.

Οι εντυπώσεις; Πολυδιάστατες

Ας ξεκινήσω από την περιγραφή του πολιτιστικού αυτού γεγονότος μέχρι και την εμφάνιση του Johnny Winter στην σκηνή. Το Principal είναι σχεδόν γεμάτο ως τις 22:00, την ώρα δηλαδή που ήταν προγραμματισμένο να εμφανιστεί το πρώτο support group μιας και στην αφίσα διαφημίζονται δύο support συγκροτήματα:

- οι BluesWire (Zάϊκος, Ζήσης, Βουράκης, Γουρζουλίδου) άτομα 4 και

- οι Nick & the Backbone (Ντονούσης, Αθανασιάδης, Παπάζογλου) άτομα 3.

σύνολο 7 άτομα support.

Η πρώτη εντύπωση; Το πρώτο support καθυστερεί 20' να εμφανιστεί στη σκηνή.

Η δεύτερη; Το πρώτο support είναι οι Blueswire χωρίς τον Μανώλη Βουράκη, τον οποίο εκτιμώ αφάνταστα ως κιθαρίστα, στη θέση του οποίου εμφανίστηκε για κάποια τραγούδια ένας μουσικός που έπαιζε φυσαρμόνικα, του οποίου το όνομα δεν συγκράτησα τη μια και μοναδική φορά που το είπε ο Ζάικος. Κάτι πιο σημαντικό θα έτυχε στον Μανώλη από το να παίξει support στον 64χρονο Johnny Winter.

Η τρίτη; Δεν υπήρξε δεύτερο support συγκρότημα!!! Ο μεγάλος και τρανός Ντονούσης θεώρησε οτι δεν είναι σημαντικό γεγονός να παίξει support σε μια συναυλιούλα που να ανοίγει κάποιον "τυχαίο" όπως ο 64χρονος Johnny Winter παρόλο που συμφώνησε να το κάνει (το λέει η αφίσα).

Η τέταρτη; Εμφανίζεται επιτέλους η μπάντα του Johnny Winter και ξεκινά να παίζει χωρίς αυτόν προκαλώντας μια γενικότερη ανησυχία η υποψία φιάσκου τύπου Ojos De Brujo Soundsystem!

Η πέμπτη και μεγαλύτερη; Ο Johnny Winter. Με την προσφώνηση του ονόματός του από τον drummer του συγκροτήματος εμφανίζεται στη σκηνή φανερά γηρασμένος και ταλαιπωρημένος, σα σκιά με καουμπόικο καπέλο, με μικρά γεροντίστικα βηματάκια, μη βλέποντας τη στιγμή να καθίσει στο καρεκλάκι που είχε στηθεί γι αυτόν στο κέντρο της σκηνής. Η όψη του είναι σαν αυτή της φωτογραφίας που βρίσκεται στο λήμμα Johnny Winter. Έπιασε, λοιπόν, μια Erlewine Lazer κιθάρα, κάθισε και έπαιξε όπως και όσο καλύτερα μπορούσε στην κατάστασή του* με θαυμάσιο ήχο, δυνατή ένταση και καλούτσικη φωνή! ΘΕΟΣ!!! Μακράν σκιά του πιο μέτριου εαυτού του, αλλά απολύτως δικαιολογημένα*. Στο encore προσπάθησε να παίξει και slide guitar και εν μέρει τα κατάφερε, αν κρίνω από την θερμότερη αντίδραση του αεικίνητου και πολύ καλού γενικότερα κοινού. Έβαλα και κάποια video συναυλιών του σαν φόρο τιμής στη μεγάλη του κιθαριστική κλάση:

Κάπως έτσι ήταν φέτος αλλά χωρίς τα μούσια:



Παλαιότερα: Δεν το χορταίνεις με τίποτα!!!! Highway 61



Ακόμη παλαιότερα: Johnny B Good!!!



... Τότε



... Muddy Waters & Johnny Winter - Going Down Slow




Επεξηγήσεις:
* Πάσχει από σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα στο δεξί χέρι, συχνή ασθένεια για κιθαρίστες, το οποίο κάποια στιγμή οδήγει σε παράλυση του καρπού. Επίσης, φημολογείται ότι πρόσφατα υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο στο Exeter Airport, καθώς και οτι πάσχει από τη νόσο Παρκινσον σε πρώιμο στάδιο. Το βέβαιο είναι οτι ήταν για πολλά χρόνια χρήστης ηρωίνης, αντικαταθλιπτικών χαπιών, αλκοολικός κ.λ.π. με εμφανείς και μη συνέπειες για τον ίδιο που καταγράφονται εδώ.