Τι ήταν αυτό που ζήσαμε ρε;

Αφού συνήλθα και έβαλα τις εικόνες κάτω αποφάσισα να ψιλοπεριγράψω τα απερίγραπτα.

Τι ήταν αυτό που ζήσαμε ρε;

Αυτή ήταν η ερώτηση που κάναμε ο καθένας στον διπλανό του και κυρίως στον εαυτό μας, ενώ ταυτόχρονα με τις παλάμες πιέζαμε τα μάγουλά μας ή τραβούσαμε τα μαλλιά μας για να δούμε αν ονειρευόμασταν.


Πέμπτη 28 Μαϊου 2009 στο Ο.Α.Κ.Α. Η συναυλία των ΑC/DC ολοκληρώθηκε υποδειγματικά χωρίς "ξαφνικές" ασθένειες, καθυστερήσεις, playlist δείγμα δωρεάν κ.τ.λ. γιατί το αυθεντικό rock είναι διαχρονικά αυθεντικό και σέβεται τους οπαδούς του ανεξαρτήτως διοργανωτών.

ΤΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΓΑΜΗΣΑΝ ΚΑΙ ΔΕΙΡΑΝΕ!!!!

κοινώς: ΤΑ ΣΠΑΓΑΝΕ ΓΙΑ ΔΥΟ ΩΡΕΣ!!!!!

Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω αυτή την υπερπαραγωγή αλλά ταυτόχρονα και αυθεντική rock συναυλία που παρακολουθήσαμε σε ένα κατάμεστο Ολυμπιακό στάδιο και φυσικά, σε συνδυασμό με το ξέφρενο ταξίδι Θεσσαλονίκη-Αθήνα-Θεσσαλονίκη υπό τους ήχους της αγέραστης (αποδεδειγμένα πλέον) ροκιάς των AC/DC.

Το support "The Answer" ήταν πολύ καλό (ο ήχος του φυσικά δεν ήταν).

Ο ήχος των AC/DC στο Ο.Α.Κ.Α. ήταν ΑΨΟΓΟΣ.

Η σκηνή ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΑ.

H Rosie καβάλα στο τραίνο και "Whole Lotta Rosie" ήταν σκέτη καύλα.

Η Gibson του Angus προκαλούσε εκρήξεις και αναταράξεις σε κάθε νότα (από αυτές που κατάφερε να παίξει σωστά).

O Angus κυρίως, αλλά και ο Brian Johnson ήταν αεικίνητοι σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας και με την ενέργειά τους κρατούσαν τον κόσμο διαρκώς εκστασιασμένο (εις βάρος της μουσικής απόδοσης, αλλά δεν πειράζει όταν βλέπεις τον Angus να σπαρταρά σαν το ψάρι σε ειδική ανυψούμενη εξέδρα στο κέντρο του γηπέδου).




Η αρένα του γηπέδου ήταν ασφυκτικά γεμάτη κόσμο που είχε διάθεση και αν κάποιος δεν είχε, την απέκτησε εκεί (αρκεί μόνο να βλέπεις τον μπάρμπα Angus να κάνει το κλασσικό του striptease).

Οι Ελληνίδες φαν των AC/DC σταθήκαν στο ύψος τους αν και λίγο συνεσταλμένες (δεν πετάξαν και τα σουτιέν στη θέα της κάμερας).


Τα σκηνικά σε συνδυασμό με τα animation που προβάλλονταν συχνά στα video wall, προκάλεσαν overdose ενθουσιασμού στον κοινό θεατή όπως εγώ.

To playlist ήταν ιδανικό και απαρτίζονταν από παλιά και καινούργια κάτι που δεν είναι δύσκολο για τους AC/DC μιας και η μουσική τους δεν υπέστη ιδιαίτερες μεταβολές στο πέρασμα των δεκαετιών.

Το φινάλε ήταν αυτό που άξιζε σε μια συναυλία οργασμό και εμπειρία ζωής σαν αυτή.

For those about to rock...

WE SALUTE YOU!!!!!!!!!!!!!

Σας ευχαριστώ που κάνατε ένα όνειρό μου πραγματικότητα

LET THERE BE ROCK!!!!!!!!!!!!!!

Ηλίθιοι εν χορώ / Με κυκλώνουν κι απορώ !!!

Και κάποια μέρα ο Θεός εποίησε την ανοησία!!!!!

Και κάποια μέρα ο Θεός είπε δια του αντιπροσώπου του "Μην κρίνεις για να μην κριθείς"!!!!

Και κάποια μέρα ο άνθρωπος δεν έκρινε την ανοησία ως τέτοια παρά την αποδέχθηκε ως αλήθεια!!!!

Και κάποια μέρα ο άνθρωπος αγνόησε τον πραγματικό Θεό του και ανήγαγε την ανοησία σε θεότητα!!!!!

Και σήμερα πια ο άνθρωπος πιστεύει την κάθε ανοησία!!!!!!

Τα ΜΜΕ διοχετεύουν την ανοησία και δημιουργούν κλίμα φοβίας και τρόμου, αφήνοντας στην άκρη προς στιγμήν την προβολή των gay και της ασύστολης κατανάλωσης ως το μόνο αποδεκτό lifestyle, προβάλοντας ως συνταρακτική ακόμα και την παραμικρή είδηση η οποία τραβηγμένη από όλες τις πλευρές ίσως και να προκαλέσει έστω και λίγο το αίσθημα ασφάλειας των κουτών τηλεθεατών.

"Έκλεψε μικρός εγκληματίας μια τσίχλα από περίπτερο στα Χανιά"

"Πορτοφόλι μάρκας Guccci εκλάπηκε από γνωστή κυρία κατά την διάρκεια των αγορών της στην επικίνδυνη πια αγορά των Τρικάλων"

"Κινητό ανυποψίαστου μαθητή εκλάπη με επαγγελματικό τρόπο από μετανάστες συμμαθητές του στην Αθήνα"

"Υποκατάστημα τράπεζας στη Θεσσαλονίκη έπεσε θύμα ένοπλης ληστείας και κατατρομαγμένοι οι πελάτες της τράπεζας παρακολούθούσαν τον αδίστακτο ληστή ο οποίος έφυγε με 10.000 ευρώ!"

Και αμέσως μετά εμφανίζεται ένας ρεπόρτερ στο δρόμο ο οποίος δεν ξέρουμε τι ερώτηση έχει κάνει και σε πόσους περαστικούς αλλά εντελώς "τυχαία" προβάλονται ο ένας ή οι δύο περαστικοί οι οποίοι αναφώνησαν οτι φοβούνται να βγουν από τα σπίτια τους και οτι πρέπει η αστυνομία και ο στρατός να κατακλύσουν τους δρόμους, να κάνουν συχνές περιπολίες, κάμερες να καταγράφουν τις κινήσεις στην γειτονιά τους και τα κακοποιά στοιχεία να τιμωρούνται παραδειγματικά κ.τ.λ.

Και ξεκινάει ένας οργασμός στημένων τηλεοπτικών συζητήσεων για την έξαρση της εγκληματικότητας στην Ελλάδα. Για ποιό λόγο;

Για ποιό λόγο να να συζητούν για έξαρση της εγκληματικότητας λόγω των 10 ή 20 ή ακόμα και 200 περιστατικών μικροκλοπών μια μέρα στην Ελλάδα όταν 30.000 παιδιά πεθαίνουν παγκοσμίως κάθε μέρα από την πείνα και τη δίψα και εμείς δεν κάνουμε τίποτα παρά μόνο ξοδεύουμε άσκοπα το νερό για να πλένουμε τα αυτοκίνητά μας και τα μπαλκόνια μας και πετάμε το χθεσινό ταψί με φαγητό γιατί είναι απλά χθεσινό;

Για ποιό λόγο να συζητούν για παραδειγματική τιμωρία των μικροκακοποιών και των "βανδάλων" όταν οι μεγαλοαπατεώνες λήσταρχοι που μας κυβερνούν μένουν ατιμώρητοι για τα κακουργήματά τους και ταυτόχρονα βγάζουν κορώνες ανοησίας υποκρινόμενοι τους φοβισμένους, ενώ η μισή αστυνομική δύναμη της χώρας μας είναι απασχολημένη στο να φυλάει τα δικά τους κάστρα με τα δικά μας χρήματα και να βοηθάει τις κυρίες τους με τα ψώνια και τις αράχνες στο μ...ί τους;

Πως είναι δυνατόν να απαιτούν περιπολίες, κάμερες και αυστηρή αστυνόμευση όταν δεν υπάρχει ούτε ένας αστυνομικός εκπαιδευμένος στο να αξιολογεί σωστά τους υπόπτους, τα γεγονότα και τους τρόπους επέμβασης ενώ εμένα μου προκαλεί τρόμο ακόμα και ως σκέψη;

Αυτοί δεν υπολογίζουν τα "νόμιμα" εγκλήματα κατά αθώων που θα γίνουν εν ονόματι αυτής της υποτιθέμενης αστυνόμευσης;

Πως μπορούν να βγάζουν τέτοιες κραυγές βλακείας και να μην έχει περάσει καθόλου από το μυαλό τους οτι για κάποιον έλληνα αστυνομικό, προκειμένου να δείξει οτι είναι μάγκας ή να μην εκτεθεί στους ανωτέρους του στην ιεραρχία της ηλιθιότητας και με όλα τα συμπλέγματα του κόσμου, πιθανός ένοχος είναι ο οποιοσδήποτε πραγματικά ανυποψίαστος αθώος περαστικός;

Πως μπορούν να ασχολούνται με το σύμπτωμα και να μη βλέπουν κοκκινισμένοι από ντροπή οτι αποτέλεσμα της δικής τους ανικανότητας, ματαιοδοξίας και διαφθοράς είναι οι πραγματικές ασθένειες της ελληνικής κοινωνίας που είναι η αδικία, η απόλυτη εξάρτησή της από το "δανεικό" χρήμα, ο εθισμός στην κατανάλωση, η ψευδαισθητική υιοθέτηση lifestyle εφοπλιστή με κάθε κόστος, η πλεονεξία, η ματαιοδοξία και ο φθόνος;

Πως μπορούν να μην προβλέπουν την αποδεδειγμένη από την ιστορία μας τάση ρουφιανιάς του έλληνα όταν του παρέχεται κίνητρο από το κράτος, προκειμένου να βλάψει τον διπλανό του χωρίς να υπολογίζει οτι την ίδια δυνατότητα έχει και ο διπλανός του, ενώ είναι γνωστό οτι τέτοιες πρακτικές σπέρνουν διχόνοια και ευνοούν την άνθιση του θαυμαστού είδους των χαφιέδων;

Γιατί να θέλουν τόσο πολύ να μας φιμώσουν και να μας τρομάξουν ωστέ να μη τολμήσουμε ποτέ να αντιδράσουμε για το οτιδήποτε;

Γιατί διάλεξαν τη Scotland Yard να βάλει σε τάξη την ΕΛΑΣ; Ξέχασαν τι είχε κάνει στον καημένο τον βραζιλιάνο μετά την επίθεση στο μετρό; H την τακτική τους στην καταστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων των εργαζομένων στα ορυχεία;

Γιατί πιστεύουν οτι θα βάλει σε τάξη η Scotland Yard την ΕΛΑΣ όταν όλοι οι υπουργοί τόσα χρόνια δεν κατάφεραν τίποτα; Γιατί μας ξεπουλανε στις αγγλιδούλες χωρίς να μας ρωτήσουν;

Τι μας περιμένει;

Η "Αστυνομία της Σκέψης" έρχεται και στην Ελλαδίτσα μας;

Το είχε προβλέψει το σημερινό σκηνικό ο Τζόρτζ Όργουελ και το έγραψε και σε βιβλίο το οποίο κυκλοφορεί εδώ και κάποιες δεκάδες χρόνια με τον τίτλο "1984". Ο συγγραφέας πίστευε οτι με το ρυθμό που η ανοησία κυριεύει την ανθρωπότητα ο κόσμος θα γινόταν όπως τον περιγράφει ως το 1984 με διάφορους φανταστικούς εχθρούς να τον απειλούν αλλά με πιο επικίνδυνο την απλή λογική σκέψη. Από ότι φαίνεται όσο απαισιόδοξος κι αν φαινόταν κάποτε, δεν έπεσε καθόλου έξω.


Να μας χαιρόμαστε !

Παρακμή Vs Αηδία

Δεν είχα καμιά διάθεση να γράψω το οτιδήποτε, έχω μια απέραντη αίσθηση ματαιότητας και παρακμής για το κάθε τι που με περιτριγυρίζει τον τελευταίο καιρό. Είναι τόσο έντονη αυτή η αίσθηση που εκφράζεται στο πρόσωπό μου με το παραμικρό ερέθισμα και δημιουργώ την εντύπωση οτι είμαι απόλυτα αρνητικός, απόλυτα απαισιόδοξος, άδικος και κακοπροαίρετος με την πραγματικότητα και τους γύρω μου.

Αισθάνομαι ανήμπορος να πειστώ οτι υπάρχουν θεσμοί που λειτουργούν δίκαια, συσκευές που λειτουργούν αξιόπιστα, μέσα ενημέρωσης που καταγράφουν τα πραγματικά γεγονότα, άνθρωποι που δεν μου λεν ψέματα, τρόφιμα που δεν βλάπτουν την υγεία, γιατροί που επιτελούν λειτούργημα, θρησκείες που δεν εξυπηρετούν καθεστώτα και τσέπες, πολιτικά συστήματα που εξυπηρετούν το κοινό καλό κ.ο.κ.. Σε γενικές γραμμές και με απλά λόγια είμαι βέβαιος οτι στον κόσμο που ζω δεν έχει και δεν είχε ποτέ καμία θέση η δικαιοσύνη, η ισονομία, η ειλικρίνεια, η ανιδιοτέλεια και η ηθική.

Είναι αστείο και ταυτόχρονα τραγικό να ακούω τις εκφράσεις "αυτοδημιούργητος εφοπλιστής" ή "άξιος βουλευτής" ή "ταπεινός αρχιεπίσκοπος" ειπωμένες με θαυμασμό, ενώ ταυτόχρονα αντιλαμβάνομαι τον πόνο και την αδικία που υποφέρω τόσο εγώ όσο και πολλοί άλλοι που από την ατυχία μας βρεθήκαμε στον ίδιο δρόμο με αυτούς που "και καλά" θαυμάζουμε!

Είναι ακόμα πιο αστείο και ταυτόχρονα ακόμα πιο τραγικό αν ολοκληρωτικά παραδεχτώ οτι αυτή είναι τελικά η ανθρώπινη φύση, προκειμένου να δικαιολογήσω την ωμότητα με την οποία συμβαίνουν όλα γύρω μου, αφού ταυτόχρονα, με την ίδια παραδοχή, αφήνω εκτεθειμένη την δική μου πεποίθηση οτι αυτά που συμβαίνουν είναι απαράδεκτα.

Προκύπτουν θεμελιώδη ερωτήματα:

Μήπως τελικά δεν είμαι άνθρωπος;

Μήπως αν ήμουν από την άλλη πλευρά θα έβλεπα κι εγώ τα πράγματα αλλιώς;

Μήπως για να βρεθώ στην άλλη πλευρά πρέπει ως απαραίτητη προϋπόθεση να βλέπω ήδη τα πράγματα αλλιώς;

Μήπως τελικά η αηδία που αισθάνομαι είναι το πιο αισιόδοξο πράγμα;

Αφορμή για αυτόν τον προβληματισμό στάθηκε αυτό το ενδιαφέρον άρθρο του flash.gr