Ολυμπιακοί Αγώνες. Κάθε φορά και πιο δυσάρεστη είναι η γεύση που αφήνουν όταν τελειώνουν και αυτό είναι κάτι που δεν έχει να κάνει μόνο με την κωμικοτραγική επικαιρότητα κατά τη διάρκειά τους αλλά και με την γενικότερη αίσθηση του πόσο μεγάλη είναι η σχετικότητα του τι ο καθένας θεωρεί ιδανικό.1. Ποιό είναι το ιδανικό μέλλον ενός παιδιού;
2. Πόσο είναι το ιδανικό οικονομικό κέρδος;
3. Πως είναι ο ιδανικός αθλητής;
4. Ποιά είναι η ιδανική αναμέτρηση;
Με μια πρόχειρη ματιά στις ερωτήσεις αυτόματα απαντάω:
1. Το καλύτερο δυνατό.
2. Το μεγαλύτερο δυνατό.
3. Ο δυνατότερος.
4. Αυτή που ξέρω οτι θα νικήσω.
Έτσι όπως καθόμουνα λοιπόν σπίτι φαντάστηκα μια ιστορία. Φαντάστηκα, λοιπόν, ένα σκηνικό στο οποίο βρίσκεται μια οικογένεια μεσαίας αστικής τάξης με ένα παιδάκι 6 περίπου χρονών η οποία ζεί ήσυχα και ειρηνικά στο σπίτι ή στο διαμέρισμά της. Η οικογένεια αυτή όπως πολλές άλλες αποφασίζει να στείλει το παιδάκι της σε ένα κολυμβητήριο για να αρχίσει να εξοικειώνεται με το νερό, να κοινωνικοποιείται, να γυμνάζει το σωματάκι του κ.τ.λ..
Η καθημερινότητα της οικογένειας είναι σε γενικές γραμμές "φυσιολογική" καθώς ο πατέρας εργάζεται ένα σχεδόν βαρετό πενθήμερο με κάποιες υπερωρίες με έναν μισθό περίπου 1000 ευρώ, ενώ η γυναίκα εργάζεται κι αυτή σε ένα κατάστημα ρούχων ως πωλήτρια με σπαστό ωράριο και 800 ευρώ και το παιδάκι το κρατάει η γιαγιά του μέχρι να σχολάσουν οι γονείς του. Το απόγευμα ο πατέρας επιστρέφει στο σπίτι αφού έχει πάρει το παιδί από την γιαγιά, τρώει, το ντύνει και το πηγαίνει στο κολυμβητήριο. Επιστρέφουν περίπου την ίδια ώρα με την γυναίκα του που μόλις σχόλασε και ανοίγουν την τηλεόραση να δουν ειδήσεις, serial ενώ το παιδάκι βλέπει παιδικά DVD.
Η πρόοδος του παιδιού στο κολυμβητήριο είναι καλή κατά τις συμβουλές του προπονητή του ο οποίος συνιστά στους γονείς να το γράψουν σε μια ομάδα γιατι έχει δυνατότητες να διακριθεί στο άθλημα. Οι γονείς περήφανοι για το παιδί τους ακολουθούν τη συμβουλή του προπονητή και το γράφουν σε μια ομάδα με την βοήθεια της οποίας συμμετέχει σε κάποιους τοπικούς αγώνες και διακρίνεται. Ο προπονητής της ομάδας του αποκαλύπτει στους γονείς οτι το έφηβο πια παιδί τους έχει εξαιρετικές δυνατότητες και με σκληρή δουλειά μπορεί να διακριθεί πανελληνίως με αποτέλεσμα πέρα από τις διακρίσεις να μπορεί αργότερα να μπει πιο εύκολα σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ και να διασφαλίσει το μέλλον του. Τους αναφέρει επίσης οτι ήδη τον πλησίασαν κάποιες άλλες ομάδες που ενδιαφέρθηκαν για το παιδί τους αλλά αν διακριθεί σε πανελλήνιους αγώνες έχει πολλές πιθανότητες να συμμετέχει στην εθνική ομάδα.
Η ζωή κυλά σε αυτούς τους ρυθμούς ώσπου μια μέρα λαμβάνουν μια συστημένη προσωπική επιστολή από μια μεγάλη ομάδα του κέντρου που αναφέρει επαινετικά λόγια για την πορεία του παιδιού και προτείνει να διαπραγματευτούν για την μεταγραφή στην ομάδα καθώς εγγυάται και την συμμετοχή του σε πανελλήνιους και πανευρωπαικούς αγώνες. Οι γονείς χαρούμενοι, περήφανοι αλλά και καχύποπτοι συμφωνούν να συζητήσουν, να το σκεφούν και μετά να απαντήσουν.
Έτσι, ένα Σάββατο πρωί, χτυπά το κουδούνι του σπιτιού και εμφανίζεται ένας κοστουμαρισμένος μεσήλικας, σοβαρός, κύριος, με λευκή περιποιημένη γενιάδα σαν την εικόνα του σοφού καθηγητή που έχουμε στο μυαλό μας. Από τον χαρτοφύλακά του βγάζει ένα πολύ προσεγμένο ενημερωτικό φυλλάδιο της ομάδας και καλεί τους γονείς να έρθουν πιο κοντά για να τους δείξει τις φωτογραφίες των εγκαταστάσεων, τους προπονητές, τους γιατρούς, τους μελλοντικούς συναθλητές του παιδιού τους και φωτογραφίες των καταξιωμένων και γνωστών αστέρων της ομάδας τους. Συγκαρτημένα εντυπωσιασμένοι οι γονείς φαντάζονται το παιδί τους σε αυτές τις εγκαταστάσεις και χιλιάδες κόσμος να φωνάζει το όνομά του. Αφήνοντας το πρόγραμμα των προπονήσεων πάνω στο τραπέζι μαζί με το ενημερωτικό φυλλάδιο και μια πεντασέλιδη αρχική πρόταση για να τα μελετήσουν αποχωρεί για να μην επηρρεάσει την κρίση τους και καθώς βγαίνει από την πόρτα αφήνει και μια κάρτα του για να τον καλέσουν αν θέλουν να ρωτήσουν οτιδήποτε.
Για να μην κουράζω με την φλυαρία σκεφτείτε με πόσα μηδενικά θα υποκύπταμε σε μια τέτοια συμφωνία βάλτε τα μέσα σε αυτή την προσφορά και θα δείτε πόσο εύκολα και πόσο δωρεάν σε σχέση με αυτά που θα κερδίσει το κύκλωμα, έθεσε αυτή η οικογένεια το παιδί της στην διάθεσή των απανταχού φαρμακοποιών, γενετιστών κ.ο.κ. προκειμένου να το δουν κάποια στιγμή να κερδίζει το αντίστοιχο αμερικανάκι με διεγνωσμένο σύνδρομο υπερκινητικότητας και με βολική για το άθλημα δυσπλασία με το όνομα Φέλπς, Μέλπς ή δεν ξέρω εγώ πως θα ονομάζεται.
H Κανέλη τα είχε πεί πολύ ωραία σε παράθυρο δελτίου ειδήσεων μετά το κρούσμα της Χαλκιά. Είπε, αντικρούοντας τα ψευδομέτρα της κυβερνησης π.χ. κατάργηση των προνομίων κ.τ.λ., για τα οποία πραγματικά χεστήκανε οι αθλητές, οτι "για να καταπολεμηθεί ριζικά η ντόπα στην Ελλάδα οφείλουμε σαν χώρα που μετέδωσε στον υπόλοιπο κόσμο το Ολυμπιακό ιδεώδες να επαναπροσδιορίσουμε το τι θεωρούμε εμείς αθλητισμό, τι θεωρούμε εμείς εθνικό και αν πρέπει να συμμετάσχουμε στους επόμενους και καλά Ολυμπιακούς."
Αλλά είναι τόσο μεγάλα τα συμφέροντα, τόσο πολλά τα λεφτά, τόσο μεγάλη η πλύση εγκεφάλου που τρώμε από μικρά παιδιά βλέποντας κινούμενα σχέδια με υπερήρωες και υπερφυσικές δυνάμεις και τόσο υποχείρια και άβουλα ανάρχιδα όντα οι πολιτικοί που ακόμα έχουμε και δυστυχώς ακόμα μας αξίζουν, που κανένας δεν πρόκειται να πάρει μια τόσο γενναία απόφαση.
Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Από τους ναζίδες υπεραθλητές που άλλοι τρέχαν σαν δαιμονισμένοι για τη ζωή τους και άλλοι ως πειραματόζωα άλλων συμπατριωτών τους υπεργιατρών ως και σήμερα ο αγώνας καλά κρατεί και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας κάπου στα παρασκήνια γίνεται η μεγάλη απονομή: Το χρυσό χάπι, το χρυσό γενετικό υλικό, η χρυσή τερατογέννεση κ.τ.λ.
And the winner is... ο μεγαλύτερος χαμένος.
