Θεσσαλονίκη, Greece
Προτιμώ το απολίτιστο. Κάτι μου συμβαίνει και δεν μπορώ να κατανοήσω ως πολιτισμό την κατάντια. Κι έτσι ακούω μουσική και βλέπω εικόνες...

Το Καλωσόρισμα

Απλά και απολίτιστα. Η επιστροφή στην απόλυτη βάση της σκέψης και της έκφρασης στο βαθμό του ενστίκτου και της άναρθρης κραυγής.

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008

Communicationism?

What is Communicationism?

Communicationism is a perspective, methodology and political movement that focuses on the methods, languages and technologies of communication within society. It asks: “What is the effect of each medium and communication system structure on our society, and what kind of communication systems would be most appropriate for helping us achieve a more ideal society?”
link: http://www.communicationism.org/jasondiceman.com/reports/defining_communicationism.pdf









"The biggest problem with communication is the illusion that it has occurred"
George Bernard Shaw


Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008

Με πιάνει το παράπονο


Χρόνια έχω αυτή την απορία:

Γιατί αυτή η αδυναμία και ανικανότητα της πόλης που ζω να προσφέρει μεγάλες και σωστές συναυλίες και όμορφες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις;

Γιατί τόσα χρόνια απραγία;

Οι μεγαλύτεροι συναυλιακοί χώροι της συμπρωτεύουσας είναι κατά βάση πρώην χώροι δεξιώσεων γάμων ή μπουζούκια με νοοτροπία μπουζουκιών ή μεταμορφώνονται σε μπουζούκια σε επίπεδο τιμών, συμπεριφοράς και αισθητικής.
Γιατί δεν βρέθηκε κανένας να φτιάξει έναν χώρο με καλή ηχητική, καλό εξαερισμό, καλό φωτισμό, επαρκές εμβαδόν σε αυτήν τη πόλη, ενώ αντίθετα βρέθηκαν πολλοί που πλούτισαν ως μουσικοί παραγωγοί και ροκάδες και λάτρεις των συναυλιών αλλά προτίμησαν να ανοίξουν χώρους με νοοτροπία μπουζουκιών ή εντυπωσιακά μαγαζάκια για την mainsteram νεολαία που κουνάει το κωλαράκι της υπό τους ήχους της πιο εμπορικής κερδοσκοπικής μουσικής επένδυσης του εκάστοτε ξεπουλημένου φερέφωνου dj;

Έχω την εντύπωση οτι υπάρχουν τόσα συγκροτήματα και καλλιτέχνες που θα μπορούσαν να έρθουν και τόσες εκδηλώσεις που θα μπορούσαν να γίνουν στην Θεσσαλονίκη και να γεμίσουν τέτοιους χώρους με θεατές από όλη την Βόρεια Ελλάδα που είναι πραγματικά κρίμα. Είναι αδιανόητο να κατεβαίνουν δεκάδες λεωφορεία και εκατοντάδες αυτοκίνητα με κόσμο από την Βόρεια Ελλάδα για να παρευρεθούν σε συναυλίες στην Αττική πληρώνοντας αρκετά ευρώ περισσότερα από το εισιτήριο. Και όλα αυτά γιατί; Γιατί αυτοί που έχουν το μεράκι της μουσικής και θέλουν να κάνουν οτι καλύτερο μπορούν γι αυτήν, δεν έχουν τα λεφτά και αυτοί που έχουν τα λεφτά, έχουν στο νού τους να βγάλουν πολύ σύντομα πολλά περισσότερα χωρίς ιδιαίτερο κόπο με τη μέθοδο του εντυπωσιασμού.

Γιατί ρε Δήμαρχε ούτε εσύ; Εκεί να δείς φράγκα στον Δήμο. Τι κλήσεις της δημοτικής αστυνομίας και μαλακίες; Αλλού είναι τα φράγκα δήμαρχε αλλά θέλει να έχει κανείς μεράκι να φτιάξει την πόλη του όμορφη, μόνο η απληστία δεν φτάνει.

Γιατί ρε Κανάκη δεν έφτιαξες εσύ έναν τέτοιο χώρο;

Γιατί ρε Βακάρε ούτε εσύ;

Γιατί ρε όποιος είσαι και ανοίγεις καφέ-μπαρ και δίνεις 200 και 300.000 ευρώ στην παραλιακή να παίζει μονίμως μουσικοπαπαριές για να μαζεύονται τα 12-20χρονα ψώνια τσόλια wannabes, δεν δίνεις να κάνεις κάτι όμορφο στην πόλη που θα αφήσει ιστορία και θα χεστείς και στα φράγκα;

Γιατί ρε Αποθήκη του Μύλου έχεις 5 χρόνια να φιλοξενήσεις συναυλία της προκοπής, ενώ έχεις γεμίσει "εντεχνουργήματα" για να πουλάς το μπουκάλι στο τραπέζι 160Ευρώ και το ποτάκι-παγάκι 20Ευρώ μόνο στο μπαρ;

Γιατί ένα τόσο μεγάλο κτίριο όσο το Μέγαρο Μουσικής να είναι μονίμως άδειο και να απευθύνεται στους πολύ λίγους ειδήμονες-ανίδεους της "ποιοτικής" σκηνής άνω τον 60χρονών και βαλαντίων με πολλά μηδενικά, ενώ θα μπορούσε να γίνει το καλλιτεχνικό κέντρο της πόλης; Πως δέχεται η διοίκηση του Μεγάρου να έχει παρκαρισμένα μπροστά στην είσοδό του, τα αυτοκίνητα των θαμώνων των γειτονικών καφέ και να μην δημιουργεί τις προϋποθέσεις να τους συγκεντρώσει όλους αυτούς μέσα του; Ποιό είναι το νόημα της τέχνης γι αυτούς; Να στροβιλίζεται μεταξύ των ιδίων δήθεν θεατών-προσωπικοτήτων που με περισσή γαλιφιά ή κακία να κρίνουν τα έργα των καλλιτεχνών ανάλογα με το αν τους κάλεσε ποτέ σε δεξίωση στη βίλλα του ο καλλιτέχνης ή όχι; Αν είναι αυτός ο ρόλος του Μεγάρου Μουσικής ε τότε να το γκρεμίσετε γιατί δεν μας αρέσει και μας κόβει τη θέα στην θάλασσα!!

Δύο χώροι μείναν και εκτός του οτι είναι μικροί σαν χώροι, παλεύουν με τα θηρία: Το Ξυλουργείο και η Υδρόγειος όσο ακόμα αντέξουν.
Άντε μιας και εσείς έχετε το μεράκι κάντε κανένα φεστιβάλ με συγκροτήματα της Βορείου Ελλάδας!!
Κάντε live dj sets με djs της πόλης να γίνει κανένα πάρτυ!!!
Οργανώστε κάνενα πειραματικό θεατράκι στους χώρους σας!!!
Της που..νας θα γίνει!!!!!!!
Μαζέψτε τον κόσμο γύρω από την μουσική και την τέχνη επιτέλους!!

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2008

Η θεωρία του Βαλεντίνου


Του Αγίου Βαλεντίνου χθες και η όλη μιζέρια της ημέρας με ωθούσε να μην καθίσω και σαπίσω στο σπίτι μου. Οπότε αποφάσισα να πάω να κουρευτώ. Καθώς λοιπόν πλησιάζει η ώρα του ραντεβού με την κομμώτρια, αρχίζω να μελαγχολώ ανεξήγητα. Κάθισα λοιπόν να το αμπελοφιλοσοφήσω και εμφανίστηκαν ξαφνικά μπροστά μου δύο μεγάλα συμπεράσματα:

Συμπέρασμα 1ο:
Μελαγχόλησα διότι την ημέρα της γιορτής του έρωτα, εγώ θα χώριζα. Θα αποχωριζόμουν τις μονάκριβες τρίχες μου.

Το επόμενο συμπέρασμα όμως ήταν αυτό που πραγματικά με συγκλόνισε και προέκυψε όταν σκέφτηκα το ενδεχόμενο να μην κόψω ξανά τις τρίχες μου. Το αποτέλεσμα θα ήταν πραγματικά τραγικό. Οι τρίχες θα κάλυπταν όλο μου το σώμα, θα ‘βγαζα και στα δόντια τρίχες, θα ανέπνεα τρίχες, θα έφτυνα τρίχες, θα πατούσα τρίχες, θα με κυρίευαν οι τρίχες, ΘΑ ΜΕ ΚΥΒΕΡΝΟΥΣΑΝ ΤΡΙΧΕΣ.
Η τρίχα: Η τρίχα ως λέξη είναι γένος θηλυκού ναι ή όχι; Μην πείτε όχι, δεν υπάρχει λέξη «ο τρίχος». Ιδού λοιπόν το συμπέρασμα:

Συμπέρασμα 2ο:
Οι λέξεις γένους θηλυκού (θηλ.) τείνουν να κυριαρχούν με την έννοια της καταπίεσης, της παρασιτικότητας και του περιορισμού σε λέξεις γένους αρσενικού (αρσ.). Μην βιαστείτε να φέρετε αντίρρηση πριν διαβάσετε κάποια παραδείγματα που το αποδεικνύουν:

- Ο εγκέφαλος (αρσ.) > Η γλώσσα (θηλ.)
Εξήγηση: Πόσα πράγματα μπορεί να σκέφτεται ο εγκέφαλός μας ταυτόχρονα και πόσο λίγα από αυτά μπορεί να πει ο άνθρωπος ταυτόχρονα;
- Ο άνθρωπος (αρσ.) > Η ασθένεια (θηλ.)
Εξήγηση: Περιττή. Ο περιορισμός όταν είσαι άρρωστος είναι δεδομένος αν θες να μείνεις ζωντανός.
- Ο άνθρωπος (αρσ.) > Η ζωή (θηλ.)
Ως διάρκεια
- Ο οδηγός (αρσ.) > Η λωρίδα κυκλοφορίας (θηλ.)
Γνωστό
- Ο αγρότης (αρσ.) > Η κακοκαιρία (θηλ.)
Κατανοητό
- Ο ποιητής (αρσ.) > Η ομοιοκαταληξία (θηλ.)
Σαφές
- Ο πολιτικός (αρσ.) > Οι εκλογές (θηλ.)
Ευτυχώς ή δυστυχώς
- Ο αγώνας (αρσ.) > Η λήξη (θηλ.)
2-1 με γκολ στο 95'
- Ο λόγος (αρσ.) > Οι λέξεις (θηλ.)
- Ο Θεός (αρσ.) > Η θρησκεία (θηλ.)
- Ο επαρχιώτης (αρσ.) > Η αστική ζωή (θηλ.)
- Ο πρωταθλητής (αρσ.) > Η κορυφή (θηλ.)
- Ο παραβάτης (αρσ.) > Η τροχαία (θηλ.) ή η αστυνομία (θηλ.)
- Ο μπάτσος (αρσ.) > Η βλακεία (θηλ.)
- Ο δολοφόνος (αρσ.) > Οι τύψεις (θηλ.)
- Ο ναρκομανής (αρσ.) > Η δόση (θηλ.) ή η πρέζα (θηλ.)
κ.ο.κ

Πιθανόν κάποιοι να βιαστούν να καταρρίψουν την θεωρία και να πουν κάτι όπως:
- Ο «Τιτανικός» (αρσ.) > Το παγόβουνο (ουδ.)
Εδώ ο ισχυρισμός αυτός δεν ισχύει γιατί ο «Τιτανικός» είναι απλά το όνομα ενός υπερωκεάνιου. Το σωστό είναι:
- Το υπερωκεάνιο «Τιτανικός» (ουδ.) > Το παγόβουνο (ουδ.) οπότε είναι εκτός θέματος. Όμως, κάλλιστα θα μπορούσαμε να πούμε:
- Ο καπετάνιος (αρσ.) > Η φουρτούνα (θηλ.) ή η φουσκοθαλασσιά (θηλ.) ή
- Ο καπετάνιος του «Τιτανικού» (αρσ.) > Η κακιά του η τύχη (θηλ.) ή η στραβομάρα του (θηλ.) ή
- Ο επιβάτης (αρσ.) > η ατυχία (θηλ.) ή η στραβομάρα (θηλ.) του καπετάνιου (αρσ.).

Πιθανόν, πάλι, κάποιος να πει: «Συμβαίνει και το αντίθετο» και να φέρει ένα παράδειγμα όπως:
-Η ιδιοκτησία (θηλ.) > Ο φράχτης (αρσ.)
Αυτός, πραγματικά, είναι δύσκολος αντίπαλος γιατί φαινομενικά έχει δίκιο.
Που βρίσκεται όμως η διαφορά;
Η απάντηση δεν είναι μόνο μια.
α) Η ιδιοκτησία δεν είναι κάτι συγκεκριμένο σαν έννοια. Μεταβάλλεται και σε συγκεκριμένες περιπτώσεις αμφισβητείται. Προσωπικά, η έννοια της ιδιοκτησίας δεν μου πολυαρέσει, οπότε μου δίνεται το κίνητρο να βρω μια καλύτερη απάντηση που να αποδεικνύει την δυσάρεστη έννοια της λέξης.
β) Φανταστείτε, κάποτε, το ενδεχόμενο η ιδιοκτησία να είναι αδιαχώρητη, χωρίς φράχτες. Τότε, θα συμβεί το φαινόμενο της τρίχας. Η ιδιοκτησία θα αρχίσει να αυξάνεται ανεξέλεγκτα ανάλογα με τις ανάγκες και τα βίτσια και θα πατάμε ιδιοκτησία, θα ακουμπάμε ιδιοκτησία, θα φτύνουμε ιδιοκτησία, θα αγκαλιάζουμε ιδιοκτησία, θα φιλάμε ιδιοκτησία, θα μας κυριεύσει η ιδιοκτησία, ΘΑ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ Η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ. Σας θυμίζει κάτι; Τι μας κυβερνά τώρα; Οπότε η ιδιοκτησία είναι αυτή που περιορίζει τον φράχτη. Μια μεγάλη ιδιοκτησία απαιτεί μεγαλύτερο φράχτη.
Και το οικολογικό μήνυμα:
- Ο πλανήτης «Γη» (δεν είναι η «Γη») (αρσ.) > Η απληστία (θηλ.)
Δεν είναι η μόλυνση αυτή που καταστρέφει, είναι απλά η συνέπεια της διαρκούς και επίμονης επιθυμίας του ανθρώπου να αποκτήσει με κάθε δυνατό μέσο, ανεξαρτήτου κόστους, οτιδήποτε βρίσκεται στην εμβέλειά (θηλ.) του και μπορεί να το χρησιμοποιήσει ή το χρησιμοποιεί ήδη κάποιος άλλος πιο αδύναμος. Όσο περισσότερα καταφέρνει να αποκτήσει τόσο μεγαλώνει και η εμβέλειά του ώσπου η Γη δεν του φτάνει πια. Θα έλεγε κανείς ότι και τα άλλα ζώα το ίδιο κάνουν, αλλά εγώ δεν είδα καμιά αρκούδα να μου πετάει πλαστικά και αλουμινένια σκουπίδια μέσα στα μούτρα μου απλά για να μην λερώσει το δικό της ποταμάκι που όμως της το λέρωνε ο κροκόδειλος πετώντας χημικά απόβλητα από το εργοστάσιο του που παρασκεύαζε ρούχα από ανθρώπινη γούνα.


Όποιος δεν συμφωνεί να γράψει σχόλιο με το επιχείρημά του.
Bring it on

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008