Θεσσαλονίκη, Greece
Προτιμώ το απολίτιστο. Κάτι μου συμβαίνει και δεν μπορώ να κατανοήσω ως πολιτισμό την κατάντια. Κι έτσι ακούω μουσική και βλέπω εικόνες...

Το Καλωσόρισμα

Απλά και απολίτιστα. Η επιστροφή στην απόλυτη βάση της σκέψης και της έκφρασης στο βαθμό του ενστίκτου και της άναρθρης κραυγής.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα θεωρίες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα θεωρίες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Ημέρες Κρίσης

Ημέρες κρίσης γράφουν οι εφημερίδες ...

Στο μυαλό μου έρχονται εικόνες από την αποκάλυψη του Ιωάννη...

Θα έλεγα οτι δεν απέχει από αυτό η σημερινή οικονομική πραγματικότητα. Θα μπορούσε κάλιστα να είναι και αυτή μια ερμηνεία της δευτέρας παρουσίας και της ημέρας της κρίσης. Όποιος αντέξει οικονομικά αυτές τις ημέρες είναι άξιος να ζήσει στον παράδεισο, δηλαδή, στον οικονομικό παράδεισο που προσφέρει απλόχερα στον έχοντα και κατέχοντα η χώρα μας.

Μήπως τελικά ερμηνεύουμε την "αποκάλυψη" με λάθος βάση;

Μήπως δεν είναι η ηθική η βάση της εκκλησιαστικής διδασκαλίας;

Μήπως τελικά όλα τα ευαγγέλια γράφτηκαν για τα φράγκα και την εξουσία;

Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί γιατί παραμένει ακόμα αλόβητη η περιουσία της εκκλησίας και δη των αντιπροσώπων της σε τέτοιες δύσκολες στιγμές του ποιμνίου της.

Αυτοί, δηλαδή, που γνωρίζουν καλύτερα από όλους μας την χριστιανική διδασκαλία, αυτή την περίοδο κρατούν σφιχτά τα φράγκα για την πάρτη τους και στοχεύουν σε εξαιρετικές επενδυτικές ευκαιρίες που προκύπτουν από την εξαθλίωση των πιστών. Όπως ακριβώς έγινε και επί τουρκοκρατίας. Είναι μνημειώδης, μάλλον, η τάση της εκκλησίας προς τον πλουτισμό και την εξουσία στις δύσκολες περιόδους του έθνους.

Πως κάνετε έτσι ρε παπάδια; Το χρήμα είναι για να καλύπτουμε τις ανάγκες μας και όχι η ανάγκη μας! Αλλά η αλήθεια είναι οτι τις βασικές σας ανάγκες σας τις καλύπτουμε εμείς με τους φόρους και τις εισφορές που δίνουμε στο κράτος που σας πληρώνει.

Λέω να αφήσω την κατακραυγή γιατί δεν οδηγεί πουθενά και να προτείνω κάποιες ταπεινές κινήσεις μήπως και αλλάξει η εις βάρος της εκκλησίας εικόνα που έχω. Ας την κρατήσει η εκκλησία την περιουσία της.

Δεν με πειράζει, αρκεί να:

1. Πληρώνει η ίδια τους παχυλούς μισθούς των υπαλλήλων της (παππάδες, δεσπότες, καντηλανάφτες, οδηγούς, ψάλτες γραμματείς και δεν ξέρω εγώ ποιούς άλλους).

2. Για κάθε συναλλαγή να πληρώνει το Φ.Π.Α. όπως κάθε κατακαημένος Έλληνας πολίτης. Ακόμα και οι λαθρομετανάστες (οι οποίοι αν μη τι άλλο είναι πολύ πιο εργατικοί και ασύκγριτα πιο παραγωγικοί από τους παπάδες) πληρώνουν το ΦΠΑ στις συναλλαγές τους. Και όταν μιλάμε για συναλλαγές της εκκλησίας δεν μιλάμε για φραγκοδίφραγκα. Μιλάμε για τεράστιες κατασκευαστικές δαπάνες σε εκκλησίες και μοναστήρια με κελιά σαν σουίτες ξενοδοχείων, μιλάμε για βίλες στο Άγιο Όρος και όχι μόνο, μιλάμε για χιλιάδες πανάκριβα υπερπολυτελή αυτοκίνητα κ.ο.κ.

3. Να φορολογείται για την κινητή και ακίνητη περιουσία της, όπως όλες οι ελληνικές επιχειρήσεις. Αν δεν θέλει να φορολογείται τότε θα πρέπει να δωρίσει την περιουσία της και να φορολογηθεί και για τη δωρεά όπως όλοι οι υπόλοιποι έλληνες. οϋτως ή άλλως από δωρεές προήλθε η περιουσία της.

4. Όταν πηγαίνει ο πιστός να παντρευτεί ή να βαφτίσει το παιδί του ή να κηδέψει τον συγγενή του να μη χρειάζεται να στάξει τη διακοσάρα στο παπαδολόι για να δουλέψει και καλά τον κλιματισμό.

5. Αντί να ασχολείται η εκκλησία με πολιτικούς και επιχειρηματίες ας κοιτάξει τη δική της διαφθορά και λαμογιά. Με το "ας δώσουν πρώτα αυτοί και μετά εμείς " δεν έχουμε δεί τελικά κανέναν να δίνει και με αυτές τις μ@@κίες κάποιοι τίμιοι και εργατικοί συνάνθρωποί μας δεν έχουν πια χρήματα ούτε για να θρέψουν τις οικογένειές τους ούτε για την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη και σβήνουν μπροστά στους καλοζωισμένους παπάδες μας που τους ζητάν και χρήματα για να τους θάψουν από πάνω.

Αφού μπουν πρώτα σε αυτή τη διαδικασία τότε ίσως να τους δώσουμε κι εμείς το δικαίωμα να μας κοιτάν στα μάτια.

Ως τότε ας μη τους βλέπουμε καλύτερα γιατί προκαλούν.

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

Ιστορία και Αλήθεια

Δεν είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν οτι η ιστορία που μάθαμε στα σχολεία ως μαθητές ή φοιτητές ήταν αμερόληπτη και αντικειμενική. Αντίθετα, πιστεύω οτι το μάθημα της ιστορίας, όπως και αυτό των θρησκευτικών, αποτελούν τα βασικά εργαλεία για τη διαμόρφωση ενιαίας εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης ακόμα κι αν χρειαστεί να αλλοιωθούν κάποια ισορικά γεγονότα ή να διδαχτούν αποσπασματικά έτσι ώστε να εξυπηρετείται ο τελικός σκοπός. Δεν νομίζω, δηλαδή, κι ας το θέσω απλοϊκά, να υπάρχει ελληνόπουλο που να μην πιστεύει οτι αν γίνει πόλεμος με τους Τούρκους όσοι κι αν είναι αυτοί, με την ψυχή του θα τους κερδίσει και θα γίνει ήρωας. Δεν νομίζω οτι υπήρχε ελληνόπουλο που αμφισβήτησε τον ρόλο της εκκλησίας στην επανάσταση του '21, πριν σκάσουν τα σκάνδαλα για το Βατοπέδιο και οι συμφωνίες "κυρίων" της εκκλησίας με τους Σουλτάνους κ.τ.λ. και "εκπλαγήκαμε" όλοι. Δεν νομίζω να υπάρχει ελληνόπουλο που να γνωρίζει τι πραγματικά έγινε την περίοδο του εμφυλίου γιατί αποσιωπείται στα σχολεία κι αν κάτι άκουσε θα είναι η μια από τις δύο πλευρές. Ελάχιστα εως καθόλου δεν διδαχτήκαμε την ιστορία των Βαλκανικών πολέμων διότι οι Βούλγαροι δεν είναι πλέον "εχθροί". Εμείς, όμως, αισθανόμαστε περήφανοι ως απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, σίγουροι για τον εαυτό μας, για την εθνική μας ταυτότητα και για την ιστορία μας. Σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητώ οτι η ιστορία μας είναι μεγάλη και ακόμα κι αν υπάρχει μια πιθανότητα να μην είναι όλα έτσι ακριβώς όπως τα διδαχτήκαμε, υπάρχουν κάποιες αντικειμενικές ιστορικές έννοιες, ιστορικά ονόματα και γεωγραφικές τοποθετήσεις με βάση τις οποίες τόσο εμείς όσο και όλοι οι άλλοι λαοί μπορεί να διαμορφώνουν την ιστορία τους έτσι ώστε να εξυπηρετούνται τα εκάστοτε συμφέροντά τους. Με αυτό το σκεπτικό και με το αξίωμα οτι αντικειμενική ιστορία δεν γράφτηκε ποτέ νομίζω οτι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση και πάντα ήμουν περίεργος να διαβάσω τη σχολική ιστορία των μαθητών της Τουρκίας, της Βουλγαρίας, των Σκοπίων, των Περσών κ.ο.κ. και κάποια στιγμή ελπίζω να το καταφέρω.

Αφορμή για να γράψω τα παραπάνω στάθηκε μια ανταλλαγή σχολίων. Περιηγούμενος, λοιπόν, στη blogόσφαιρα ψάχνοντας για μουσική βρέθηκα σε ένα blog που παρουσιάζει ένα δίσκο με εξαίρετους κιθαρίστες: VLATKO STEFANOVSKI TRIO feat. JAN AKKERMAN and DAMIR IMERI - Thunder From the Blue Sky (2008). Στο blog αυτό και στο συγκεκριμένο post ο Vlatko Stefanovski παρουσιάζεται ως "Macedonian" οπότε καθώς καιγόταν κάποια εγγεφαλικά μου κύτταρα είπα να κάνω κάποιο σχόλιο (Α) στο blog να υπερασπιστώ την πατρίδα μου και κάποιος Σκοπιανός μου απάντησε με τις μπούρδες που αυτός διδάσκεται και την δική του άποψη για την ιστορία, στο σχόλιο (Β). Οσο για το σχόλιο (Γ) ήθελα απλά να έχω τον τελευταίο λόγο.

(Α)
Vlatko Stefanovski is an exceptional guitarist but he is not Macedonian. He comes from a very small European country in Balkans currently named FYROM but it's still claiming agressively the exact name "Macedonia" covered by the US in order to achieve border instability in the Balkan area. Macedonian people have Greek names not Slavic and true Macedonia happens to be a geographical region of Northern Greece for about 2500 years.

Great blog anyway
Best wishes

-------------------------------------------------------------------------------------------------
(Β)
I'm sorry to see political comments on this blog where music friends have opportunity to share their thoughts about music they like. I can't stand still and do not give my reaction
to this frustrated guy (probably Greek). Many peoples knows about lies that Greece is spreading around the world violating the basic human rights and trying to change the history and hide the genocide, exodus and assimilation that they did to the real Macedonian peoples living on the teritory that Greeks are claming as their possesion. Macedonians were never Greeks they were fighting against Greeks. Through the centuries, Macedonian teritory was under many rulers but never Greece. Greece got the part of the Macedonian teritory after the Balkanic Wars (1913) when the Otomans left the teritory. Since than the Macedonian peoples living there are under torture and pressure: they can not show their nationality, their history and tradition, even they can not speak openly their language.

It is shame for Greece "cradle of democracy" to have fascism approach with neglecting and denial of the basic human rights to the Macedoninas and other nationalities living there.

I have many Greek friends living in Greece that are honest and are not frustrated and brain-washed by their politicians. I also have many friends Macedonians, still living in Greece that are afraid to show their nacionality and to speak my language - Macedonian.

Vlatko Stefanovski is Macedonian living in the small country Republic of Macedonia.

Finally, Im visiting this blog, because I like music. Not politics.
My comment for the music friends: Vlatko Stefanovski is a great gutarist and he has many good albums. With his former group Leb i Sol and later in his solo career.This CD is the newest one and I would like to see their live performance.

-------------------------------------------------------------------------------------------------
(Γ)
Sorry my friend but what I call "world's history" doesn't start at 1913. Unless you believe that ancient Egyptians built the pyramids after the first World War, helped by the NAZIs. Your "historical" references are confused and misunderstood but i don't blame you for that. I have nothing against you and I totally agree with you about brain washing.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Γι αυτό έχει δίκιο ένας φίλος που κάποια στιγμή είπε οτι η μόνη αληθινή ιστορία που ξέρεις και που θα μάθεις ποτέ, είναι αυτή που έζησες ο ίδιος, η δική σου ζωή.

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008

Η Θεωρία Των Ολυμπιακών Αγώνων - And the winner is...

Ολυμπιακοί Αγώνες. Κάθε φορά και πιο δυσάρεστη είναι η γεύση που αφήνουν όταν τελειώνουν και αυτό είναι κάτι που δεν έχει να κάνει μόνο με την κωμικοτραγική επικαιρότητα κατά τη διάρκειά τους αλλά και με την γενικότερη αίσθηση του πόσο μεγάλη είναι η σχετικότητα του τι ο καθένας θεωρεί ιδανικό.



1. Ποιό είναι το ιδανικό μέλλον ενός παιδιού;

2. Πόσο είναι το ιδανικό οικονομικό κέρδος;

3. Πως είναι ο ιδανικός αθλητής;

4. Ποιά είναι η ιδανική αναμέτρηση;

Με μια πρόχειρη ματιά στις ερωτήσεις αυτόματα απαντάω:

1. Το καλύτερο δυνατό.
2. Το μεγαλύτερο δυνατό.
3. Ο δυνατότερος.
4. Αυτή που ξέρω οτι θα νικήσω.


Έτσι όπως καθόμουνα λοιπόν σπίτι φαντάστηκα μια ιστορία. Φαντάστηκα, λοιπόν, ένα σκηνικό στο οποίο βρίσκεται μια οικογένεια μεσαίας αστικής τάξης με ένα παιδάκι 6 περίπου χρονών η οποία ζεί ήσυχα και ειρηνικά στο σπίτι ή στο διαμέρισμά της. Η οικογένεια αυτή όπως πολλές άλλες αποφασίζει να στείλει το παιδάκι της σε ένα κολυμβητήριο για να αρχίσει να εξοικειώνεται με το νερό, να κοινωνικοποιείται, να γυμνάζει το σωματάκι του κ.τ.λ..

Η καθημερινότητα της οικογένειας είναι σε γενικές γραμμές "φυσιολογική" καθώς ο πατέρας εργάζεται ένα σχεδόν βαρετό πενθήμερο με κάποιες υπερωρίες με έναν μισθό περίπου 1000 ευρώ, ενώ η γυναίκα εργάζεται κι αυτή σε ένα κατάστημα ρούχων ως πωλήτρια με σπαστό ωράριο και 800 ευρώ και το παιδάκι το κρατάει η γιαγιά του μέχρι να σχολάσουν οι γονείς του. Το απόγευμα ο πατέρας επιστρέφει στο σπίτι αφού έχει πάρει το παιδί από την γιαγιά, τρώει, το ντύνει και το πηγαίνει στο κολυμβητήριο. Επιστρέφουν περίπου την ίδια ώρα με την γυναίκα του που μόλις σχόλασε και ανοίγουν την τηλεόραση να δουν ειδήσεις, serial ενώ το παιδάκι βλέπει παιδικά DVD.

Η πρόοδος του παιδιού στο κολυμβητήριο είναι καλή κατά τις συμβουλές του προπονητή του ο οποίος συνιστά στους γονείς να το γράψουν σε μια ομάδα γιατι έχει δυνατότητες να διακριθεί στο άθλημα. Οι γονείς περήφανοι για το παιδί τους ακολουθούν τη συμβουλή του προπονητή και το γράφουν σε μια ομάδα με την βοήθεια της οποίας συμμετέχει σε κάποιους τοπικούς αγώνες και διακρίνεται. Ο προπονητής της ομάδας του αποκαλύπτει στους γονείς οτι το έφηβο πια παιδί τους έχει εξαιρετικές δυνατότητες και με σκληρή δουλειά μπορεί να διακριθεί πανελληνίως με αποτέλεσμα πέρα από τις διακρίσεις να μπορεί αργότερα να μπει πιο εύκολα σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ και να διασφαλίσει το μέλλον του. Τους αναφέρει επίσης οτι ήδη τον πλησίασαν κάποιες άλλες ομάδες που ενδιαφέρθηκαν για το παιδί τους αλλά αν διακριθεί σε πανελλήνιους αγώνες έχει πολλές πιθανότητες να συμμετέχει στην εθνική ομάδα.

Η ζωή κυλά σε αυτούς τους ρυθμούς ώσπου μια μέρα λαμβάνουν μια συστημένη προσωπική επιστολή από μια μεγάλη ομάδα του κέντρου που αναφέρει επαινετικά λόγια για την πορεία του παιδιού και προτείνει να διαπραγματευτούν για την μεταγραφή στην ομάδα καθώς εγγυάται και την συμμετοχή του σε πανελλήνιους και πανευρωπαικούς αγώνες. Οι γονείς χαρούμενοι, περήφανοι αλλά και καχύποπτοι συμφωνούν να συζητήσουν, να το σκεφούν και μετά να απαντήσουν.

Έτσι, ένα Σάββατο πρωί, χτυπά το κουδούνι του σπιτιού και εμφανίζεται ένας κοστουμαρισμένος μεσήλικας, σοβαρός, κύριος, με λευκή περιποιημένη γενιάδα σαν την εικόνα του σοφού καθηγητή που έχουμε στο μυαλό μας. Από τον χαρτοφύλακά του βγάζει ένα πολύ προσεγμένο ενημερωτικό φυλλάδιο της ομάδας και καλεί τους γονείς να έρθουν πιο κοντά για να τους δείξει τις φωτογραφίες των εγκαταστάσεων, τους προπονητές, τους γιατρούς, τους μελλοντικούς συναθλητές του παιδιού τους και φωτογραφίες των καταξιωμένων και γνωστών αστέρων της ομάδας τους. Συγκαρτημένα εντυπωσιασμένοι οι γονείς φαντάζονται το παιδί τους σε αυτές τις εγκαταστάσεις και χιλιάδες κόσμος να φωνάζει το όνομά του. Αφήνοντας το πρόγραμμα των προπονήσεων πάνω στο τραπέζι μαζί με το ενημερωτικό φυλλάδιο και μια πεντασέλιδη αρχική πρόταση για να τα μελετήσουν αποχωρεί για να μην επηρρεάσει την κρίση τους και καθώς βγαίνει από την πόρτα αφήνει και μια κάρτα του για να τον καλέσουν αν θέλουν να ρωτήσουν οτιδήποτε.

Για να μην κουράζω με την φλυαρία σκεφτείτε με πόσα μηδενικά θα υποκύπταμε σε μια τέτοια συμφωνία βάλτε τα μέσα σε αυτή την προσφορά και θα δείτε πόσο εύκολα και πόσο δωρεάν σε σχέση με αυτά που θα κερδίσει το κύκλωμα, έθεσε αυτή η οικογένεια το παιδί της στην διάθεσή των απανταχού φαρμακοποιών, γενετιστών κ.ο.κ. προκειμένου να το δουν κάποια στιγμή να κερδίζει το αντίστοιχο αμερικανάκι με διεγνωσμένο σύνδρομο υπερκινητικότητας και με βολική για το άθλημα δυσπλασία με το όνομα Φέλπς, Μέλπς ή δεν ξέρω εγώ πως θα ονομάζεται.


H Κανέλη τα είχε πεί πολύ ωραία σε παράθυρο δελτίου ειδήσεων μετά το κρούσμα της Χαλκιά. Είπε, αντικρούοντας τα ψευδομέτρα της κυβερνησης π.χ. κατάργηση των προνομίων κ.τ.λ., για τα οποία πραγματικά χεστήκανε οι αθλητές, οτι "για να καταπολεμηθεί ριζικά η ντόπα στην Ελλάδα οφείλουμε σαν χώρα που μετέδωσε στον υπόλοιπο κόσμο το Ολυμπιακό ιδεώδες να επαναπροσδιορίσουμε το τι θεωρούμε εμείς αθλητισμό, τι θεωρούμε εμείς εθνικό και αν πρέπει να συμμετάσχουμε στους επόμενους και καλά Ολυμπιακούς."
Αλλά είναι τόσο μεγάλα τα συμφέροντα, τόσο πολλά τα λεφτά, τόσο μεγάλη η πλύση εγκεφάλου που τρώμε από μικρά παιδιά βλέποντας κινούμενα σχέδια με υπερήρωες και υπερφυσικές δυνάμεις και τόσο υποχείρια και άβουλα ανάρχιδα όντα οι πολιτικοί που ακόμα έχουμε και δυστυχώς ακόμα μας αξίζουν, που κανένας δεν πρόκειται να πάρει μια τόσο γενναία απόφαση.
Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Από τους ναζίδες υπεραθλητές που άλλοι τρέχαν σαν δαιμονισμένοι για τη ζωή τους και άλλοι ως πειραματόζωα άλλων συμπατριωτών τους υπεργιατρών ως και σήμερα ο αγώνας καλά κρατεί και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας κάπου στα παρασκήνια γίνεται η μεγάλη απονομή: Το χρυσό χάπι, το χρυσό γενετικό υλικό, η χρυσή τερατογέννεση κ.τ.λ.

And the winner is... ο μεγαλύτερος χαμένος.

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2008

Η θεωρία του Βαλεντίνου


Του Αγίου Βαλεντίνου χθες και η όλη μιζέρια της ημέρας με ωθούσε να μην καθίσω και σαπίσω στο σπίτι μου. Οπότε αποφάσισα να πάω να κουρευτώ. Καθώς λοιπόν πλησιάζει η ώρα του ραντεβού με την κομμώτρια, αρχίζω να μελαγχολώ ανεξήγητα. Κάθισα λοιπόν να το αμπελοφιλοσοφήσω και εμφανίστηκαν ξαφνικά μπροστά μου δύο μεγάλα συμπεράσματα:

Συμπέρασμα 1ο:
Μελαγχόλησα διότι την ημέρα της γιορτής του έρωτα, εγώ θα χώριζα. Θα αποχωριζόμουν τις μονάκριβες τρίχες μου.

Το επόμενο συμπέρασμα όμως ήταν αυτό που πραγματικά με συγκλόνισε και προέκυψε όταν σκέφτηκα το ενδεχόμενο να μην κόψω ξανά τις τρίχες μου. Το αποτέλεσμα θα ήταν πραγματικά τραγικό. Οι τρίχες θα κάλυπταν όλο μου το σώμα, θα ‘βγαζα και στα δόντια τρίχες, θα ανέπνεα τρίχες, θα έφτυνα τρίχες, θα πατούσα τρίχες, θα με κυρίευαν οι τρίχες, ΘΑ ΜΕ ΚΥΒΕΡΝΟΥΣΑΝ ΤΡΙΧΕΣ.
Η τρίχα: Η τρίχα ως λέξη είναι γένος θηλυκού ναι ή όχι; Μην πείτε όχι, δεν υπάρχει λέξη «ο τρίχος». Ιδού λοιπόν το συμπέρασμα:

Συμπέρασμα 2ο:
Οι λέξεις γένους θηλυκού (θηλ.) τείνουν να κυριαρχούν με την έννοια της καταπίεσης, της παρασιτικότητας και του περιορισμού σε λέξεις γένους αρσενικού (αρσ.). Μην βιαστείτε να φέρετε αντίρρηση πριν διαβάσετε κάποια παραδείγματα που το αποδεικνύουν:

- Ο εγκέφαλος (αρσ.) > Η γλώσσα (θηλ.)
Εξήγηση: Πόσα πράγματα μπορεί να σκέφτεται ο εγκέφαλός μας ταυτόχρονα και πόσο λίγα από αυτά μπορεί να πει ο άνθρωπος ταυτόχρονα;
- Ο άνθρωπος (αρσ.) > Η ασθένεια (θηλ.)
Εξήγηση: Περιττή. Ο περιορισμός όταν είσαι άρρωστος είναι δεδομένος αν θες να μείνεις ζωντανός.
- Ο άνθρωπος (αρσ.) > Η ζωή (θηλ.)
Ως διάρκεια
- Ο οδηγός (αρσ.) > Η λωρίδα κυκλοφορίας (θηλ.)
Γνωστό
- Ο αγρότης (αρσ.) > Η κακοκαιρία (θηλ.)
Κατανοητό
- Ο ποιητής (αρσ.) > Η ομοιοκαταληξία (θηλ.)
Σαφές
- Ο πολιτικός (αρσ.) > Οι εκλογές (θηλ.)
Ευτυχώς ή δυστυχώς
- Ο αγώνας (αρσ.) > Η λήξη (θηλ.)
2-1 με γκολ στο 95'
- Ο λόγος (αρσ.) > Οι λέξεις (θηλ.)
- Ο Θεός (αρσ.) > Η θρησκεία (θηλ.)
- Ο επαρχιώτης (αρσ.) > Η αστική ζωή (θηλ.)
- Ο πρωταθλητής (αρσ.) > Η κορυφή (θηλ.)
- Ο παραβάτης (αρσ.) > Η τροχαία (θηλ.) ή η αστυνομία (θηλ.)
- Ο μπάτσος (αρσ.) > Η βλακεία (θηλ.)
- Ο δολοφόνος (αρσ.) > Οι τύψεις (θηλ.)
- Ο ναρκομανής (αρσ.) > Η δόση (θηλ.) ή η πρέζα (θηλ.)
κ.ο.κ

Πιθανόν κάποιοι να βιαστούν να καταρρίψουν την θεωρία και να πουν κάτι όπως:
- Ο «Τιτανικός» (αρσ.) > Το παγόβουνο (ουδ.)
Εδώ ο ισχυρισμός αυτός δεν ισχύει γιατί ο «Τιτανικός» είναι απλά το όνομα ενός υπερωκεάνιου. Το σωστό είναι:
- Το υπερωκεάνιο «Τιτανικός» (ουδ.) > Το παγόβουνο (ουδ.) οπότε είναι εκτός θέματος. Όμως, κάλλιστα θα μπορούσαμε να πούμε:
- Ο καπετάνιος (αρσ.) > Η φουρτούνα (θηλ.) ή η φουσκοθαλασσιά (θηλ.) ή
- Ο καπετάνιος του «Τιτανικού» (αρσ.) > Η κακιά του η τύχη (θηλ.) ή η στραβομάρα του (θηλ.) ή
- Ο επιβάτης (αρσ.) > η ατυχία (θηλ.) ή η στραβομάρα (θηλ.) του καπετάνιου (αρσ.).

Πιθανόν, πάλι, κάποιος να πει: «Συμβαίνει και το αντίθετο» και να φέρει ένα παράδειγμα όπως:
-Η ιδιοκτησία (θηλ.) > Ο φράχτης (αρσ.)
Αυτός, πραγματικά, είναι δύσκολος αντίπαλος γιατί φαινομενικά έχει δίκιο.
Που βρίσκεται όμως η διαφορά;
Η απάντηση δεν είναι μόνο μια.
α) Η ιδιοκτησία δεν είναι κάτι συγκεκριμένο σαν έννοια. Μεταβάλλεται και σε συγκεκριμένες περιπτώσεις αμφισβητείται. Προσωπικά, η έννοια της ιδιοκτησίας δεν μου πολυαρέσει, οπότε μου δίνεται το κίνητρο να βρω μια καλύτερη απάντηση που να αποδεικνύει την δυσάρεστη έννοια της λέξης.
β) Φανταστείτε, κάποτε, το ενδεχόμενο η ιδιοκτησία να είναι αδιαχώρητη, χωρίς φράχτες. Τότε, θα συμβεί το φαινόμενο της τρίχας. Η ιδιοκτησία θα αρχίσει να αυξάνεται ανεξέλεγκτα ανάλογα με τις ανάγκες και τα βίτσια και θα πατάμε ιδιοκτησία, θα ακουμπάμε ιδιοκτησία, θα φτύνουμε ιδιοκτησία, θα αγκαλιάζουμε ιδιοκτησία, θα φιλάμε ιδιοκτησία, θα μας κυριεύσει η ιδιοκτησία, ΘΑ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ Η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ. Σας θυμίζει κάτι; Τι μας κυβερνά τώρα; Οπότε η ιδιοκτησία είναι αυτή που περιορίζει τον φράχτη. Μια μεγάλη ιδιοκτησία απαιτεί μεγαλύτερο φράχτη.
Και το οικολογικό μήνυμα:
- Ο πλανήτης «Γη» (δεν είναι η «Γη») (αρσ.) > Η απληστία (θηλ.)
Δεν είναι η μόλυνση αυτή που καταστρέφει, είναι απλά η συνέπεια της διαρκούς και επίμονης επιθυμίας του ανθρώπου να αποκτήσει με κάθε δυνατό μέσο, ανεξαρτήτου κόστους, οτιδήποτε βρίσκεται στην εμβέλειά (θηλ.) του και μπορεί να το χρησιμοποιήσει ή το χρησιμοποιεί ήδη κάποιος άλλος πιο αδύναμος. Όσο περισσότερα καταφέρνει να αποκτήσει τόσο μεγαλώνει και η εμβέλειά του ώσπου η Γη δεν του φτάνει πια. Θα έλεγε κανείς ότι και τα άλλα ζώα το ίδιο κάνουν, αλλά εγώ δεν είδα καμιά αρκούδα να μου πετάει πλαστικά και αλουμινένια σκουπίδια μέσα στα μούτρα μου απλά για να μην λερώσει το δικό της ποταμάκι που όμως της το λέρωνε ο κροκόδειλος πετώντας χημικά απόβλητα από το εργοστάσιο του που παρασκεύαζε ρούχα από ανθρώπινη γούνα.


Όποιος δεν συμφωνεί να γράψει σχόλιο με το επιχείρημά του.
Bring it on