Η θεωρία του Βαλεντίνου

Του Αγίου Βαλεντίνου χθες και η όλη μιζέρια της ημέρας με ωθούσε να μην καθίσω και σαπίσω στο σπίτι μου. Οπότε αποφάσισα να πάω να κουρευτώ. Καθώς λοιπόν πλησιάζει η ώρα του ραντεβού με την κομμώτρια, αρχίζω να μελαγχολώ ανεξήγητα. Κάθισα λοιπόν να το αμπελοφιλοσοφήσω και εμφανίστηκαν ξαφνικά μπροστά μου δύο μεγάλα συμπεράσματα:

Συμπέρασμα 1ο:
Μελαγχόλησα διότι την ημέρα της γιορτής του έρωτα, εγώ θα χώριζα. Θα αποχωριζόμουν τις μονάκριβες τρίχες μου.

Το επόμενο συμπέρασμα όμως ήταν αυτό που πραγματικά με συγκλόνισε και προέκυψε όταν σκέφτηκα το ενδεχόμενο να μην κόψω ξανά τις τρίχες μου. Το αποτέλεσμα θα ήταν πραγματικά τραγικό. Οι τρίχες θα κάλυπταν όλο μου το σώμα, θα ‘βγαζα και στα δόντια τρίχες, θα ανέπνεα τρίχες, θα έφτυνα τρίχες, θα πατούσα τρίχες, θα με κυρίευαν οι τρίχες, ΘΑ ΜΕ ΚΥΒΕΡΝΟΥΣΑΝ ΤΡΙΧΕΣ.
Η τρίχα: Η τρίχα ως λέξη είναι γένος θηλυκού ναι ή όχι; Μην πείτε όχι, δεν υπάρχει λέξη «ο τρίχος». Ιδού λοιπόν το συμπέρασμα:

Συμπέρασμα 2ο:
Οι λέξεις γένους θηλυκού (θηλ.) τείνουν να κυριαρχούν με την έννοια της καταπίεσης, της παρασιτικότητας και του περιορισμού σε λέξεις γένους αρσενικού (αρσ.). Μην βιαστείτε να φέρετε αντίρρηση πριν διαβάσετε κάποια παραδείγματα που το αποδεικνύουν:

- Ο εγκέφαλος (αρσ.) > Η γλώσσα (θηλ.)
Εξήγηση: Πόσα πράγματα μπορεί να σκέφτεται ο εγκέφαλός μας ταυτόχρονα και πόσο λίγα από αυτά μπορεί να πει ο άνθρωπος ταυτόχρονα;
- Ο άνθρωπος (αρσ.) > Η ασθένεια (θηλ.)
Εξήγηση: Περιττή. Ο περιορισμός όταν είσαι άρρωστος είναι δεδομένος αν θες να μείνεις ζωντανός.
- Ο άνθρωπος (αρσ.) > Η ζωή (θηλ.)
Ως διάρκεια
- Ο οδηγός (αρσ.) > Η λωρίδα κυκλοφορίας (θηλ.)
Γνωστό
- Ο αγρότης (αρσ.) > Η κακοκαιρία (θηλ.)
Κατανοητό
- Ο ποιητής (αρσ.) > Η ομοιοκαταληξία (θηλ.)
Σαφές
- Ο πολιτικός (αρσ.) > Οι εκλογές (θηλ.)
Ευτυχώς ή δυστυχώς
- Ο αγώνας (αρσ.) > Η λήξη (θηλ.)
2-1 με γκολ στο 95'
- Ο λόγος (αρσ.) > Οι λέξεις (θηλ.)
- Ο Θεός (αρσ.) > Η θρησκεία (θηλ.)
- Ο επαρχιώτης (αρσ.) > Η αστική ζωή (θηλ.)
- Ο πρωταθλητής (αρσ.) > Η κορυφή (θηλ.)
- Ο παραβάτης (αρσ.) > Η τροχαία (θηλ.) ή η αστυνομία (θηλ.)
- Ο μπάτσος (αρσ.) > Η βλακεία (θηλ.)
- Ο δολοφόνος (αρσ.) > Οι τύψεις (θηλ.)
- Ο ναρκομανής (αρσ.) > Η δόση (θηλ.) ή η πρέζα (θηλ.)
κ.ο.κ

Πιθανόν κάποιοι να βιαστούν να καταρρίψουν την θεωρία και να πουν κάτι όπως:
- Ο «Τιτανικός» (αρσ.) > Το παγόβουνο (ουδ.)
Εδώ ο ισχυρισμός αυτός δεν ισχύει γιατί ο «Τιτανικός» είναι απλά το όνομα ενός υπερωκεάνιου. Το σωστό είναι:
- Το υπερωκεάνιο «Τιτανικός» (ουδ.) > Το παγόβουνο (ουδ.) οπότε είναι εκτός θέματος. Όμως, κάλλιστα θα μπορούσαμε να πούμε:
- Ο καπετάνιος (αρσ.) > Η φουρτούνα (θηλ.) ή η φουσκοθαλασσιά (θηλ.) ή
- Ο καπετάνιος του «Τιτανικού» (αρσ.) > Η κακιά του η τύχη (θηλ.) ή η στραβομάρα του (θηλ.) ή
- Ο επιβάτης (αρσ.) > η ατυχία (θηλ.) ή η στραβομάρα (θηλ.) του καπετάνιου (αρσ.).

Πιθανόν, πάλι, κάποιος να πει: «Συμβαίνει και το αντίθετο» και να φέρει ένα παράδειγμα όπως:
-Η ιδιοκτησία (θηλ.) > Ο φράχτης (αρσ.)
Αυτός, πραγματικά, είναι δύσκολος αντίπαλος γιατί φαινομενικά έχει δίκιο.
Που βρίσκεται όμως η διαφορά;
Η απάντηση δεν είναι μόνο μια.
α) Η ιδιοκτησία δεν είναι κάτι συγκεκριμένο σαν έννοια. Μεταβάλλεται και σε συγκεκριμένες περιπτώσεις αμφισβητείται. Προσωπικά, η έννοια της ιδιοκτησίας δεν μου πολυαρέσει, οπότε μου δίνεται το κίνητρο να βρω μια καλύτερη απάντηση που να αποδεικνύει την δυσάρεστη έννοια της λέξης.
β) Φανταστείτε, κάποτε, το ενδεχόμενο η ιδιοκτησία να είναι αδιαχώρητη, χωρίς φράχτες. Τότε, θα συμβεί το φαινόμενο της τρίχας. Η ιδιοκτησία θα αρχίσει να αυξάνεται ανεξέλεγκτα ανάλογα με τις ανάγκες και τα βίτσια και θα πατάμε ιδιοκτησία, θα ακουμπάμε ιδιοκτησία, θα φτύνουμε ιδιοκτησία, θα αγκαλιάζουμε ιδιοκτησία, θα φιλάμε ιδιοκτησία, θα μας κυριεύσει η ιδιοκτησία, ΘΑ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ Η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ. Σας θυμίζει κάτι; Τι μας κυβερνά τώρα; Οπότε η ιδιοκτησία είναι αυτή που περιορίζει τον φράχτη. Μια μεγάλη ιδιοκτησία απαιτεί μεγαλύτερο φράχτη.

Και το οικολογικό μήνυμα:
- Ο πλανήτης «Γη» (δεν είναι η «Γη») (αρσ.) > Η απληστία (θηλ.)
Δεν είναι η μόλυνση αυτή που καταστρέφει, είναι απλά η συνέπεια της διαρκούς και επίμονης επιθυμίας του ανθρώπου να αποκτήσει με κάθε δυνατό μέσο, ανεξαρτήτου κόστους, οτιδήποτε βρίσκεται στην εμβέλειά (θηλ.) του και μπορεί να το χρησιμοποιήσει ή το χρησιμοποιεί ήδη κάποιος άλλος πιο αδύναμος. Όσο περισσότερα καταφέρνει να αποκτήσει τόσο μεγαλώνει και η εμβέλειά του ώσπου η Γη δεν του φτάνει πια. Θα έλεγε κανείς ότι και τα άλλα ζώα το ίδιο κάνουν, αλλά εγώ δεν είδα καμιά αρκούδα να μου πετάει πλαστικά και αλουμινένια σκουπίδια μέσα στα μούτρα μου απλά για να μην λερώσει το δικό της ποταμάκι που όμως της το λέρωνε ο κροκόδειλος πετώντας χημικά απόβλητα από το εργοστάσιο του που παρασκεύαζε ρούχα από ανθρώπινη γούνα.


Όποιος δεν συμφωνεί να γράψει σχόλιο με το επιχείρημά του.

Bring it on